De laatste update van 2015: weer een top jaar voor de blog!

Goedemorgen,

De laatste blog van het jaar en ohh, wat een jaar is het geweest! Hoogtepunten maar ook dieptepunten wisselden elkaar in rap tempo af. Ik ben het gewend om heen en weer geslingerd te worden tussen emoties. Als ik alleen naar de blog kijk was het wederom een fantastisch jaar. Veel lezers, heel wat lotgenoten op weg kunnen helpen, mooie uitdagingen dankzij de blog en vooral heel veel positieve energie! Dank daarvoor!

Een aantal mooie fotoshoots, presentaties voor groepen professionals (waaronder samen met Dr. de Jonge), de beurzen, congressen en mooie klantcontacten bij BlueM, het presenteren bij TV Limburg: op het gebied van werk heb ik totaal niets te klagen. Ik ben gelukkig, ik straal en ik deel mijn glimlach maar al te graag met de rest van de wereld. Alles wat ik nu doe is een direct gevolg van deze blog en alles wat ik heb gedeeld. Daar moet ik iedere dag wel even aan denken... Dankbaar ben ik dat ik de kans heb gekregen om mijn dromen en doelen te verwezenlijken. Natuurlijk heb ik er zelf hard voor gewerkt en dan denk ik vooral ook aan de vele uren die ik in de blog heb geïnvesteerd. Het is het allemaal waard. Onderstaand een compilatie van een aantal foto's die in 2015 zijn gemaakt. Jullie zullen het vast zien: er zijn weer mooie dingen gebeurd dit jaar.

Hoe was jouw jaar? Heb jij dit jaar een kaakoperatie ondergaan? Sta je aan de start van je traject? Of ben je al langer bezig met 'shinen'? Laat het me weten!

Ik wens jullie allemaal een fantastische jaarwisseling en alle goeds voor 2016!

Liefs,
Cindy

"I choose to be unstoppable. I am bigger than my concerns and worries. The strength of others inspires me daily. I focus on my goal. I trust my intuition and live a courageous life!"

Als je als naaste alles van dichtbij meemaakt deel 2: held Archel vertelt...

Goedemorgen!

Allereerst dank voor alle reacties op de blog van vorige week waarin heldin mama vertelde hoe zij het traject van dichtbij heeft meegemaakt. Vandaag komt Archel aan het woord, de andere held in dit hele verhaal.

Ze zeggen wel eens: "Behind every successful man stands a supportive, strong, loving woman..." ~ Voor mij geldt dat zeker ook andersom. Archel, mijn allerbeste maatje, mijn steun en toeverlaat, mijn veilige haven en bron van vertrouwen. Mijn inspirator, mijn motivator, de man die het beste in mij naar boven haalt. "You raise me up to more than I can be..." Hij heeft me van dichtbij zien veranderen. Van een onzekere, grijze muis in een enthousiaste, gepassioneerde 'spring in 't veld'. Toen we afgelopen vrijdagavond samen op de bank zaten hebben we nog eens uitgebreid gekletst over mijn traject.

Ik geef toe, hij heeft het niet altijd makkelijk met mij gehad. Zeker ten tijde van de operatie was ik absoluut niet de leukste thuis. Huilbuien, scheldpartijen, vooral uit onmacht en angst. Hij slikte het maar allemaal. "Ik probeerde me in Cindy te verplaatsen, zodat ik meer begrip zou hebben voor haar situatie. Ik probeerde haar zoveel mogelijk gerust te stellen en te zorgen voor voldoende afleiding. Tevens probeerde ik er zoveel mogelijk bij te zijn tijdens afspraken bij de kaakchirurg. Niet alleen om Cindy te steunen, maar ook om alle informatie in me op te nemen...", vertelt Archel. Tsjonge ja, wat heeft hij veel uren van zijn werk opgeofferd om maar overal bij te kunnen zijn. Met Archel aan mijn zijde voel ik me zoveel sterker.

Na de operatie heeft hij zijn voedsel aangepast op de dingen die ik naar binnen kon werken. Dat betekende ook voor hem 8 weken lang vloeibaar voedsel. Dát is pas meeleven, dát is pas samen de berg beklimmen. Hoewel ik veel frustraties kende in de periode na de operatie, heb ik toch vaak genoeg de tijd genomen om mijn bewondering voor hem uit te spreken. Archel vertelt: "Omdat ik zelf ook een doelstelling had (enkele kilo's kwijtraken, red.) was het vloeibare dieet niet zo zwaar voor me. Ik werd steeds creatiever in het bedenken van vloeibare recepten, zoals mijn inmiddels befaamde krokettensoep." De krokettensoep verwierf bekendheid in de uitzending van 'De Social Club' op BNN. Archel gaat verder over zijn vloeibare dieet: "Ook op m'n werk werd er uiteindelijk positief gereageerd. In eerste instantie verklaarden ze mij voor gek, maar toen ze de potjes babyvoeding in de koelkast zagen staan beseften ze dat ik het toch echt serieus meende. De twijfelachtige blikken van mijn collega's hebben mijn motivatie alleen nog maar meer gevoed. Naarmate de tijd vorderde dwong ik steeds meer bewondering af bij mijn collega's. Iedereen leefde mee."

Ik heb Archel aardig meegesleept in mijn traject. Samen hebben we alle hoogte- en dieptepunten beleefd. Archel is ook altijd nauw betrokken geweest bij de blog. Ofja, eigenlijk nog steeds. Hij komt met originele blogonderwerpen en voordat een blog op maandag gepubliceerd wordt, leest hij 'm altijd even door. "De blog fungeerde in eerste instantie als een uitlaatklep, maar zoals iedereen weet is de blog uitgegroeid tot een schat aan informatie. Cindy is zich steeds meer gaan verdiepen in het onderwerp, heeft er veel over gelezen en zodoende heeft ze veel kennis opgebouwd. Dat de blog zo goed wordt gelezen en dat er zoveel persoonlijke berichten voor haar binnen komen, motiveert haar alleen maar meer om er nog mee door te gaan. Er zijn talloze lotgenoten die veel steun aan de blog hebben, zeker omdat er qua voorlichting vanuit de professionele kanalen nogal wat winst te boeken is. Het forum waar lotgenoten elkaar kunnen ontmoeten is zeker een toegevoegde waarde...", zegt Archel.

Sinds het hele traject zijn we ook een stuk meer gefocust op de kaakstand van de medemens. Het komt geregeld voor dat we ergens lopen en dat één van ons zegt: "Hey, kijk daar, weer een potentiële kandidaat voor Dr. de Jonge!" - Ach, het zal er wel bij horen. We zijn er gewoon zo in gegroeid.

Archel en ik hebben elkaar ruim acht jaar geleden leren kennen. Zoals ik al eerder zei heeft hij mijn 'transformatie' van dichtbij meegemaakt. Archel vertelt: "Cindy was altijd wel onzeker en wat meer teruggetrokken, maar na al deze gebeurtenissen is ze een sterke, sociale vrouw geworden. Haar open en eerlijke houding heeft haar veel opgeleverd. Het is haar allemaal niet aan komen waaien, ze heeft er veel voor moeten doen en laten. Ondanks alles is Cindy lekker zichzelf gebleven. Ze zal altijd onthouden waar ze vandaan komt en dat siert haar."

"Ik heb nooit aan Cindy's kunnen getwijfeld, maar de dingen die ze nu doet had ik de Cindy van enkele jaren geleden toch niet zo snel zien doen. Ze heeft plezier in de uitdagingen die op haar pad komen. Ze zit lekker in haar vel op haar werk bij BlueM en TV Limburg. Ik denk echt dat haar enthousiasme aanstekelijk werkt!"

"Cindy heeft mij nieuwe inzichten gegeven. Soms moet je een manier vinden om je angst te overwinnen om verder te kunnen groeien. Die gedachte probeer ik ook in mijn dagelijks leven toe te passen, want zoals Cindy zegt: laat angst je niet tegenhouden om je doelen te bereiken!"

En zo is het. Waar een wil is, is een weg. Don't let your dreams be dreams. Pain is temporary, happiness is forever. Ach, jullie hebben deze zinnen al zo vaak voorbij zien komen. Ga ervoor en blijf 'shinen', dan blijf ik dat ook doen!

Archel, hartelijk dank voor je medewerking. Jouw openheid en eerlijkheid zal zeer worden gewaardeerd door de lezers!

Laten we deze blog maar vieren, met een pannetje krokettensoep. ;)

Ik wens jullie allen een fijne Kerst en tot volgende week.

Liefs,
Cindy

<3

Als je als naaste alles van dichtbij meemaakt: heldin Mama vertelt...

Goedemorgen,

"She is my friend, my spirit, my influence towards success. She gives me faith, she makes my pain feel less worse, she lightens up my world. She is everything." - Ik heb het over mijn moeder, de allerbelangrijkste persoon in mijn leven die altijd aan mijn zijde staat, no matter what. Ik heb veel aan haar te danken. In deze blog komt ze aan het woord.

"Cindy was altijd bang voor de tandarts en mede hierom heeft zij in haar tienerjaren geen beugel gehad. Toen ze thuis kwam met het nieuws dat ze aan een beugel ging beginnen en vervolgens ook een kaakosteotomie zou ondergaan, was ik wel verrast. Het meisje dat altijd bang was zou nu een groots traject instappen. Door haar angst heb ik vaak gedacht: "als ze dat maar vol gaat houden...""
Mama heeft gelijk. Ik was echt heel erg bang vroeger. Weken voor een afspraak bij de tandarts begonnen bij mij de slapeloze nachten al. Huilen, paniek, stress in de auto op weg naar de tandarts. Heftig, ook voor mijn moeder.

In de aanloop naar de operatie heb ik mijn moeder ook veel stress bezorgd. Meerdere keren per dag hing ik met haar aan de telefoon. Steeds weer praatte ze me moed in om door te zetten. Ze heeft me er letterlijk doorheen gesleept. "Iedere keer als de telefoon ging en ik zag Cindy's naam staan hield ik mijn hart vast. Wat zou er nu weer aan de hand zijn? Natuurlijk ben ik blij dat Cindy veel aan me heeft gehad, maar daar ben ik ook moeder voor. Ik steun haar onvoorwaardelijk."

Vooral ten tijde van de operatie was mijn moeder een grote steun. Ze is een echte powervrouw. Een dag na mij werd mijn vader ook geopereerd. Weliswaar in een ander ziekenhuis, maar toch, mijn moeder had op dat moment twee 'zorgenkindjes'. Na de operatie stond ze meteen aan mijn bed. "Ik vond het verschrikkelijk om Cindy daar te zien liggen. Ik herkende haar niet zoals de Cindy die ik ken. Daarbij voelde ik me machteloos. Het blijft toch je eigen kind waar aan gesleuteld is. Als moeder wil je niet dat je kind pijn heeft."

Ook tijdens mijn herstel stond mama altijd voor me klaar. Ze is een ware ster in de keuken en kwam regelmatig met originele, vernieuwende recepten. Ze hield me goed in de gaten of ik niet te veel kilo's zou verliezen. "Het herstel verliep voor mijn gevoel wat langzaam. Ik zag wel dat het iedere week beter ging, maar Cindy is net als ik een beetje ongeduldig als het gaat om herstellen. We hebben beiden geen 'zittende kont'. Toen ze weer wat vaster voedsel mocht gaan eten, heb ik mijn / onze favoriete koude schotel gemaakt. Kon ze tenminste niet haar tong verbranden." - Ohhh ja, echt waar, mijn moeder maakt echt de allerlekkerste koude schotel (een Limburgse variant op aardappelsalade / rundvleessalade, red.) van de hele wereld!

Naarmate de maanden vorderden ging het steeds beter en zag mijn moeder mij veranderen. Een half jaar na de operatie ging de beugel eruit. "Weer een hoofdstuk afgesloten", zegt mama. "De resultaten mogen er ook zijn! Dit hele traject heeft Cindy als persoon veranderd. Ze is zelfverzekerder geworden, ze straalt en ik geloof echt dat de dingen die ze nu doet een direct gevolg zijn van dit traject. Daar ben ik als moeder enorm trots op."

Over de blog heeft ze het volgende te vertellen: "de blog is in de loop der tijd nogal uit de hand gelopen, maar het is allemaal zeker ergens goed voor geweest. Ik ben een vaste lezer en de verhalen die Cindy schrijft vind ik indrukwekkend. Er zijn talloze lotgenoten die dankzij de blog toch de stap hebben durven zetten. Ik vind het knap dat een ex-patiënt zoals Cindy dit teweeg kan brengen. De aanhouder wint, dat is wel een les die ik uit het hele traject van Cindy heb geleerd."

Mijn moeder is een bijzonder mens. Ze geeft me kracht, moed, ze heeft vertrouwen in me. In haar armen voel ik me veilig, ver verwijderd van de grote boze wereld om ons heen. Ze is zorgzaam, staat 24/7 voor me klaar. Ze begrijpt me, voelt me aan. We hoeven elkaar maar aan te kijken en we weten genoeg. Daar zijn geen woorden voor nodig. Mijn moeder is mijn bron, degene die er mede voor heeft gezorgd dat ik zover ben gekomen. Ik ben haar eeuwig dankbaar voor alles wat ze voor me doet. Voor de wereld is ze misschien maar een persoon, maar voor mij is ze de hele wereld.

Mama, bedankt dat je je medewerking hebt verleend aan mijn blog. Dat is heel betekenisvol en waardevol voor mij. I love you.

Lieve lezers, tot volgende week.

Liefs,
Cindy

<3

Zorgverzekeraar en kaakosteotomie: soms een lastig verhaal

Goedemorgen,

Allereerst wil ik jullie wederom bedanken voor alle bezoekjes aan deze blog. Ik weet het, ik val in herhaling, maar een bedankje bij een mijlpaal van 300.000 pageviews is wel op z'n plek, toch? Afgelopen vrijdag bereikte de blog deze mijlpaal. Met gemiddeld zo'n 8.000 - 10.000 pageviews per maand gaan we gewoon lekker verder, op weg naar het half miljoen. Dus bij deze: dankjewel allemaal!

Dan nu over tot de orde van de dag. Het jaar loopt weer bijna ten einde en dat betekent dat de premies van alle zorgverzekeraars weer bekend zijn. Voor velen is dit hét moment om van zorgverzekering te switchen. De verschillende bekende en minder bekende vergelijkingssites rijzen een beetje de pan uit. Handig om premies te vergelijken, maar iemand die zich er niet echt in verdiept zal al snel het overzicht kwijtraken. Lastig...

Met enige regelmaat krijg ik blogberichten van patiënten die afwijzingen krijgen van zorgverzekeraars als het gaat om aanvragen voor een beugel-/kaakosteotomietraject. Zo zijn er al casussen voorbij gekomen van lezers die alleen de beugel vergoed kregen en de kaakoperatie niet. Aan de andere kant zijn er ook gevallen bekend dat een kaakosteotomietraject noodzakelijk werd geacht, maar waar een aanvraag voor vergoeding van het beugeltraject werd afgekeurd. Hoe zorgverzekeraars af en toe bij bepaalde uitspraken en afwijzingen komen is mij een compleet raadsel.

Persoonlijk heb ik geen moeite hoeven doen voor het krijgen van een vergoeding op basis van medische noodzaak. We praten dan ook over een andere tijd... Een jaar of 4 geleden heb ik mijn goedkeuring gekregen en ik heb al vaker vanuit professionals te horen gekregen dat het tegenwoordig steeds moeilijker wordt. De tandarts die ik destijds had heeft de aanvraag voor mij keurig geregeld. Hij zei toen al dat het belangrijk is om veel 'bewijsmateriaal' aan te leveren. Denk hierbij aan afdrukken, beetregistraties, OPG, aangezichtsfoto's etc. Zelf heb ik helemaal niets aan de aanvraag hoeven te doen. Ik kan me wel nog herinneren dat ik ben gestart met het beugeltraject nog vóórdat de goedkeuring binnen was, omdat ik toch al overtuigd was dat ik het per se wilde doen. Best een risico, nu ik er zo op terugkijk, maar zoals ik al zei: vier á vijf jaar geleden was het allemaal een beetje anders. Mijn behandelaar was zo overtuigd dat het eigenlijk niet mis kon gaan, dat ik volledig mee ging in die gedachte. Gelukkig is alles goedgekomen.

Om me nog iets meer te verdiepen in dit onderwerp heb ik een aantal zorgpolissen geraadpleegd met daarin de voorwaarden. Naar mijn mening is het een groot grijs gebied. Er wordt bijvoorbeeld gesproken over 'ernstige afwijkingen', een tamelijk subjectief begrip. Want wat is een ernstige afwijking? Welke richtlijn wordt er gehanteerd om dit duidelijk te hebben? Is die er überhaupt? De ene beoordelaar zal een 'ernstige afwijking' anders zien dan een ander... Ik heb flink gespit in verschillende polissen, maar ik ben er niet achter gekomen of er specifieke richtlijnen bestaan. Navraag onder professionals leert dat er inderdaad geen eenduidige criteria bestaan.

Onderstaand enkele artikelen uit mijn eigen zorgpolis:

Ten eerste, als het gaat om orthodontie:


Als het gaat om een kaakoperatie:









Daarnaast heb ik nog enkele andere artikelen geraadpleegd, maar er is geen concreet antwoord te geven op de vraag hoe een 'zeer ernstige ontwikkelings-/groeistoornis' gedefinieerd wordt.

Kortom, het uitkiezen van een zorgverzekeraar is een lastig verhaal als je aan de vooravond staat van een beugel- en kaakosteotomietraject. Volgens mij moet je ook gewoon geluk hebben met de beoordelaar van je aanvraag. Ik weet nog dat een professional enkele jaren geleden tegen me zei: "ah, die beoordelaars kijken niet zo nauw. Jij hebt gewoon een leuke blonde kop en er schuilt nog veel potentie in je. Makkie voor jou, die goedkeuring..." - Ik weet niet of die opmerking sarcastisch was of dat het misschien echt een beetje zo gaat.

Natuurlijk ben ik nieuwsgierig naar alle verhalen van bloglezers die in hetzelfde schuitje zitten als zovelen. Heb jij het traject al achter de rug? Heb je moeite gehad met het krijgen van een goedkeuring op basis van medische noodzaak? Of heb je bijvoorbeeld eerst een afwijzing gehad en ben je daarna voor een second opinion gegaan waarna je wel goedkeuring hebt gekregen? Of ben je, ondanks de overtuiging van je orthodontist/kaakchirurg, nog altijd in conclaaf met de zorgverzekeraar? Kortom, hoe zijn je ervaringen? Wat zijn je tips voor anderen? Ik hoor het heel graag!

Tot volgende week.

Liefs,
Cindy