Goedemorgen,
Een dezer dagen zal het zorgmagazine uitkomen. Wanneer weet ik alleen niet! Een tijdje geleden heb ik de journalist nog gemaild maar helaas heb ik geen reactie meer gehad. Voor mij is het dus ook even spannend en afwachten tot het blad in de brievenbus valt. Zodra het blad hier gearriveerd is, laat ik het zeker op de blog weten! Het is echt ongelooflijk hoeveel berichten ik tot op de dag van vandaag nog krijg. Ik vind het echt super gaaf dat de blog zo veel gelezen wordt. Het doet me deugd, ik vind het nog altijd geweldig om te doen.
Vandaag ga ik een aantal stellingen nader toelichten. Stellingen die vaak in de vragende vorm aan mij gesteld worden.... Enjoy!
- Duimen in de baby-/kinderjaren heeft invloed op de stand van de tanden.
Waar! Duimzuigen hoeft niet per definitie de tanden aan te tasten, maar het vergroot wel de kans daarop. Als een kind na zijn derde duim blijft zuigen is de kans op gebitsschade groot. Door duimen duw je (onbewust) je voortanden scheef / naar voren. Om het gebit de kans te geven zich nog spontaan te corrigeren, moet het kind vóór de leeftijd van 3 jaar stoppen met duimen. Duimzuigen kan inderdaad de oorzaak zijn dat een kind een beugel moet. Zelf heb ik vroeger niet geduimd, maar ik heb wel tot groep 2 (ja ja, ik schaam me) een speen gebruikt. Mijn moeder heeft het er nu vaker nog over dat het geen gezicht was hoe ik zelfs met de speen in m'n mond gesprekjes voerde. Judeska zou zeggen: "dat is onbeskoft!" :)
- De stand van de kaken is voor een deel erfelijk bepaald.
Waar! De vorm van tanden, kiezen en kaken is voor een deel erfelijk bepaald. Ook kunnen invloeden van buitenaf de groei belemmeren. Denk hierbij aan een ongeval, duimen of het vroegtijdige verlies van een melktand/melkkies, waardoor de overige tanden opschuiven en latere blijvende tanden (te) weinig ruimte krijgen. Zelf spreek ik ook uit ervaring als ik even terug kom op het stukje erfelijk bepaald. Mijn vader heeft zelf heel veel problemen met zijn gebit/kaken gehad. Hij is geopereerd door een collega van Dr. de Jonge, Dr. Dun, die onlangs met pensioen is gegaan. Verder heeft ook een nichtje van mij een kaakosteotomie ondergaan. Zij had, net als mij, een flinke overbeet en ook bij haar zijn de resultaten fantastisch.- Als ik als kind al een beugel had gehad, had ik nooit een kaakoperatie hoeven te ondergaan.Niet waar. Bij kinderen kan de stand van de kaken in veel gevallen nog veranderd worden met behulp van een beugel, maar dit is lang niet altijd zo. Als de afwijking dermate ernstig is, zal er een kaakchirurg aan te pas moeten komen. De orthodontist kan dit het beste inschatten. Het dragen van een beugel in de kinderjaren biedt geen garantie voor het voorkomen van een kaakoperatie op latere leeftijd.
 |
| Erfelijk bepaalde overbeet / terugliggende onderkaak duidelijk in beeld. Zoals op de foto te zien is had ik veel moeite om mijn mond te sluiten. Foto: augustus 2010 |
- Met een kaakosteotomie wordt alleen rekening gehouden met het functionele aspect.
Niet waar! Natuurlijk is het functionele aspect het allerbelangrijkst. De 'afwijking' of anders gezegd het probleem moet zo zorgvuldig mogelijk worden opgelost. Een competente kaakchirurg kijkt echter verder dan het functionele aspect. Het esthetische gedeelte is ook een onderdeel van de ingreep. Ik heb het geluk gehad dat mijn kaakchirurg inderdaad verder keek dan het functionele aspect en op esthetisch gebied voor een optimaal resultaat is gegaan. Wat ik wel even duidelijk wil maken: laat je nooit en te nimmer helpen door een kaakchirurg waar je geen goed gevoel bij hebt en niet de 100% vertrouwen in hebt! Het gaat tenslotte om je gezicht en daar wil je zelf altijd het meest optimale resultaat voor, toch?
- Een retentiebeugel in de vorm van een spalkje heeft de voorkeur boven een nachtbeugel (bitje).
Daar zijn de meningen nogal over verdeeld. Als de beugel eruit mag, wordt er gekozen voor een retentiebeugel. De ene orthodontist zweert bij een spalkje, de ander maakt liever een clear overlay (plastic bitje) op maat. Mijn orthodontist gaf de voorkeur aan een clear overlay. In het begin dacht ik: "onee, nu moet ik daar iedere avond aan gaan denken, dat ga ik vast vergeten!" Al snel werd het een gewoonte en tegenwoordig weet ik niet beter en hoort het bij mijn dagelijkse routine. Van mensen die een spalkje hebben (gehad), hoor ik wel eens dat het spalkje gemakkelijk los raakt. Ze zijn dan 'te lui' om terug te gaan naar de orthodontist, want je kent het wel: geen tijd, druk met werk enzovoorts.
Het ligt dus ook vooral aan hoe je er zelf mee omgaat! Ik heb nooit een spalkje gehad, maar ben blij met de bitjes die ik heb. Het enige nadeel; ik heb 's morgens echt een vieze smaak in de mond omdat zich speeksel in de bitjes ophoopt.
- Iedere zorgverzekering vergoedt het kaakosteotomietraject volledig.
Dit hangt af van de verzekeraar en je hebt ook nog geluk nodig met de persoon die je aanvraag gaat behandelen. Als er sprake is van medische noodzaak wordt het beugeltraject/kaakosteotomietraject meestal vergoed. Er zijn echter verzekeringen die zeer lastig zijn in het geven van de goedkeuring voor het traject. Zelf heb ik alleen ervaring met CZ. Nadat de tandarts/orthodontist de aanvraag voor het traject had ingediend, had ik binnen 3 weken de goedkeuring binnen en kon het traject gestart worden. Het belangrijkste is dat je orthodontist zich voor jou inzet, want als er voldoende bewijsmiddelen worden meegestuurd met de aanvraag, is de kans op goedkeuring een stuk groter. Denk bij bewijsmiddelen aan afdrukken van het gebit, aangezichtsfoto's en röntgenfoto's.
- Als er een lange wachttijd is voor de kaakosteotomie kun je met behulp van je zorgverzekering op zoek naar een gecontracteerd ziekenhuis met een kortere wachttijd.
Waar! Zelf had ik te maken met een wachttijd van 16 weken. "Hoe ga ik dit overleven?", heb ik me meermaals afgevraagd. Ik ben destijds op internet gaan zoeken en via mijn zorgverzekering kwam ik uit bij de term 'wachtlijstbemiddeling'. Wauw, dat zou de perfecte uitkomst zijn! Ik belde CZ op, legde mijn situatie uit en ze gingen kijken wat ze voor me konden betekenen. Ik moest een straal in aantal kilometers doorgeven zodat ze hun zoektocht konden specificeren. Ik was zo wanhopig dat ik zei: "maakt me niet uit, doe maar heel Nederland en als het kan België." Ik woon namelijk in de grensstreek en het ziekenhuis van Genk was voor mij ook een optie. Enkele dagen later werd ik teruggebeld met het nieuws dat ze een ziekenhuis voor me hadden gevonden die de ingreep binnen 8 weken kon uitvoeren. Alleen..... dit was in Amsterdam. Bovendien zou ik alle vooronderzoeken nog opnieuw moeten doen. Alle energie, tijd, geld en kilometers die ik hierin zou moeten steken was me iets te veel van het goede. Tevens had ik het volste vertrouwen in Dr. de Jonge, dus mij zomaar in een ander ziekenhuis laten behandelen was geen optie. Of dat ziekenhuis moest wel een hele korte wachttijd hebben. Maar nee, zelf heb ik er uiteindelijk voor gekozen om 'geduldig' te wachten tot de dag dat ik onder het mes ging bij Dr. de Jonge. Wachtlijstbemiddeling kan echter wel een optie zijn voor mensen die wanhopig zijn en opties willen verbreden!
Ik hoop dat jullie weer een stukje wijzer zijn geworden en dat ik nog altijd mensen op weg help met deze blog. Volgende week: de kerstdagen staan weer voor de deur en er zijn vast een aantal lezers die nog afhankelijk zijn van een vloeibaar dieet ten gevolge van een kaakosteotomie. Daarom ga ik volgende week enkele tips geven om je buik gevuld te krijgen tijdens de kerstdagen. Je hoeft echt niets te missen!
Tot volgende week.
Liefs,
Cindy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten