zondag 21 oktober 2012

Verslag van het verwijderen van de plaatjesbeugel

Goedemorgen allemaal,

Vandaag is mijn beugel er al bijna een week uit en ik moet zeggen; wat went dat snel! Aan de plaatjesbeugel moest ik een stuk langer wennen. Vandaag een verslag van mijn bezoek aan de orthodontist vorige week. Voor mij een historisch moment, een geweldige dag, een dag waarop ik niet meer kon stoppen met lachen.

Allereerst, wat misschien wel leuk is voor de bezoekers om te bekijken. Ik heb een compilatie gemaakt van de ochtend bij de tandarts, bestaande uit video-beelden en foto's. Van de brackets die verwijderd worden tot de reiniging van de tanden en van de foto met de tandarts en Janice tot röntgenfoto, alles komt voorbij en naar mijn mening is het zeker de moeite waard om het filmpje even te bekijken! PLAY!


En dan nu over naar het schriftelijke verslag. Na een onrustige nacht stond ik al om 6 uur op. Als een stuiterbal rolde ik mijn bed uit, helemaal hyper. Ik liep al een paar dagen rusteloos rond en was op van de zenuwen. Om 8.40 moest ik me melden bij de ortho. Ik was al iets eerder aan de beurt omdat de eerste patiënt zich had afgemeld. Archel was bij me om me te ondersteunen maar natuurlijk ook om beeldmateriaal te maken. Janice, de tandartsassistente, heeft me van tevoren alles uitgelegd. Dit was fijn, want zo wist ik wat me nog allemaal te wachten stond. Toen was het tijd om te beginnen.....

Klaar voor de start...

Met een tang werden de plaatjes van de tanden afgehaald. De voortanden deden pijn, dat was echt even "doorbijten". De bandjes om de kiezen daarentegen waren een grotere uitdaging. Deze zaten hartstikke vast en het kostte wat moeite om ze los te krijgen. Het tandvlees was er een beetje overheen gegroeid en dit was dan ook de oorzaak dat het een beetje begon te bloeden. Fijn is anders. Na een paar minuten was mijn mond leeg. Ja, zo voelde het ook, ontzettend leeg. Er zaten wel nog flink wat lijmresten op mijn tanden, dus het voelde op dat moment nog niet glad aan. De lijmresten werden verwijderd met een soort "schuurmachine", een hele kleine. Dit deed verder geen pijn. Van tevoren had ik verwacht dat dát juist pijn zou doen en de plaatjes eraf halen niet, maar dit was echt andersom. De plaatjes verwijderen deed me meer pijn dan het schoonmaken van de tanden.

Met de grote wangspreider in de mond. Op de voorgrond al het ijzerwerk!

Intussen kreeg ik behoorlijk verzuurde kaken. Ik lag inmiddels bijna 45 minuten met mijn mond geopend. Janice vroeg regelmatig of het nog ging en natuurlijk knikte ik "ja". Ik wilde er zo snel mogelijk vanaf zijn, dus dan moest ik maar even doorzetten, hoe onprettig de houding ook was. Nadat de tanden waren schoongemaakt met het schuurmachientje, ging Janice met een haakje nog iedere tand na. Ze verwijderde hier en daar wat tandsteen. Op sommige tanden heb ik wat plekjes zitten, maar dit zal nog verdwijnen. Na de operatie heb ik namelijk lange tijd Perio Aid Maintenance gebruikt en dit kan ertoe leiden dat tanden verkleuren. Geen probleem verder.

Daarna kwam de tandarts erbij. Hij heeft zelf ook nog mijn tanden gereinigd en de plekjes bekeken. Besloten werd om eerst de tanden te bleken en pas daarna het miniscule spleetje dat ik nog heb op te vullen. Vullingen kleuren namelijk niet mee als de tanden worden gebleekt. Het bleken kan echter pas over een maand, nu is het glazuur nog te gevoelig daarvoor. Ik krijg dan een bleekgel die ik in mijn bitjes kan doen. Over de bitjes later meer. Ach, dan nog maar iets langer wachten op de perfecte glimlach. Hoewel, ik mag nu ook echt niet klagen want ik ben hartstikke trots op mijn glimlach.

Tandarts Scuric en Janice aan het werk

Verder zijn mijn kaken weer op de foto gezet en heb ik afdrukken moeten maken. Ik heb namelijk een clear overlay retainer gekregen, een soort doorzichtig bitje. De eerste maand zal ik dit dag en nacht moeten dragen, daarna alleen 's nachts.

Weer een mooie foto vol plaatjes en schroefjes voor in mijn dossier
Om te voorkomen dat mijn tanden gaan schuiven, moet ik de komende maand deze bitjes dag en nacht dragen, boven en beneden.



Toen ik zo goed als klaar was, vergat ik bijna mijn kleinigheidje aan de tandarts te geven. Ik zat helemaal in een andere wereld en het was maar goed dat Archel eraan dacht. Ik had namelijk voor het team dat altijd voor mij klaar heeft gestaan foto-tompoezen laten maken. Zie hieronder het resultaat. De tandarts ontving de kleine attentie razend enthousiast. Dit had hij nog nooit meegemaakt. Ze vinden het fijn dat ze in de afgelopen jaren zoveel voor me hebben kunnen betekenen. Dan was dit toch wel het minste wat ik kon doen.
Foto-tompoezen met mijn beugelbekkie om op te eten

Ik heb ze gezegd dat ze echt veel voor me hebben betekend in de afgelopen jaren en dat ik ontzettend blij ben dat ik hier terecht ben gekomen.
Tandarts Scuric en Janice, de mensen die mijn geweldige glimlach hebben gerealiseerd!
Ten slotte kreeg ik de afdrukken van het begin van het traject mee, maart 2010. Toen ik thuis de boven- en onderkaak op elkaar zette, schrok ik wel. Ik wist dat ik een overbeet had, maar zo heftig?Daar is nu gelukkig niets meer van te zien. De onderkaak is dan ook een hele centimeter naar voren gezet.

Vlak voor de start van mijn traject

Ik kan nog veel meer vertellen maar ik ga nu langzaam eens een eind breien aan dit verhaal. Vanuit Turkije wens ik iedereen een mooie week toe! Volgende week breng ik verslag uit hoe mijn eerste 2 beugelloze weken mij zijn bevallen.

Tot dan.

Liefs,

Cindy

Geen opmerkingen:

Een reactie posten